-
1 ὕστερος
ὕστερος (verwandt mit ὑπό, ὕψος, superl. ὕστατος), Letzterer, hinterherkommend, darauf folgend; Il. 5, 17; für δεύτερος, 16, 479; ὑστέρας δ' ἔχων πώλους Soph. El. 724; gew. von der Zeit, hinterher, später, auch zu spät, τινός, Il. 16, 333; ὑστέρῳ χρόνῳ Pind. P. 4, 56; Aesch. Ag. 686 u. sonst; Her. 1, 130. 3, 149; ὑστέρῳ χρόνῳ τουτέων, später als diese, 4, 166. 5, 32. 9, 83; ἡ ὑστέρη Ὀλυμπιάς, die nächst folgende Olympiade, 6, 103; ἐξ ὑστέρο υ, hinterdrein, nochmals, auch ἐξ ὑστέρης, 5, 106. 6, 85; λόγος, die zweite Rede vor Gericht, Antiph. 6, 14. – Bei den Aerzten τὰ ὕστερα, die Nachgeburt; auch Arist. H. A. 7, 9. – Ὕστερον, adverbial, Her. 6, 140. 9, 150; Tragg.; Ar. ὕστερον τοῠ δέοντος ἅπαντα δρᾶν, Lys. 57; ὕστερον ἐλϑεῖν τοῦ σημείου Vesp. 690; in Prosa: ὕστερον δὲ τούτων Is. 1, 11; ὕστερον ἔτι τουτέων Her. 9, 83; auch ὕστερα, Od. 16, 319; ἐς ὕστερον, 12, 126; Hes. O. 353; Her. 5, 41; – ὕστεροι ἀφίκοντο τῆς ἐν Μαραϑῶνι μάχης γενομένης μιᾷ ἡμέρᾳ Plat. Legg. III, 698 e; οἱ δ' ἄλλοι ὕστεροι ἡμῶν ᾔεσαν, gingen hinter uns, Lys. 206 e; ἡμέραις ὕστερον τρισὶ τῆς ἀναζυγῆς Pol. 3, 49, 1; auch ὕστερον ἢ αὐτοὺς οἰκῆσαι, Thuc. 6, 4. – Uebrtr., nachstehend, geringer, schwächer, unterliegend, γυναικὸς ὕστερος, einem Weibe unterliegend, Soph. Ant. 742; πρωτογόνων ἴσως ἀνδρῶν οὐδενὸς ὕστερος Phil. 181, vgl. 1351; Sp.
-
2 υστερος
I3[compar. без posit.]1) следующий или находящийся позади2) второй(ὅ ὕ. λόχος καὴ ὅ τρίτος Xen.)
Ἀναλυτικὰ πρότερα καὴ ὕστερα «Аналитика первая и вторая» ( название сочинения Аристотеля);Διονύσιος ὅ ὕ. Arst. — Дионисий Второй (Младший)3) отстающий, опаздывающийοὐδὲν ὕ. νεώς Aesch. — ни на шаг не отставая от корабля:
ὑστέρῳ ποδί Eur. — медленным шагом;μῶν ὕστεραι πάρεσμεν ; Arph. — разве мы опоздали?4) следующий (во времени), ближайшийτῷ ὑστέρῳ ἔτει Xen. — в следующем году;
ὕ. ἐμοῦ Arph. — после (позднее) меня;ὑστέρῳ χρόνῳ τούτων Her. — после этого;ὕ. ὤρνυτο χαλκῷ Hom. — затем ринулся с мечом (Патрокл);κακῶν ὕ. ἀφῖγμαι ; Eur. — разве я пришел, когда несчастье уже случилось?5) уступающий (в чём-л), низшийγένει ὕ. Hom. — младший;
οὐδενὸς ὕ. τινι Thuc. — никому не уступающий в чем-л.;γυναικὸς ὕ. Soph. — слабее женщины;πάντα ὕστερα εἶναι τἆλλα πρός τι νομίζειν Thuc. — считать все остальное второстепенным по сравнению с чем-л.;ὕστερον αὑτὸν τοῦ νόμου τιθέναι Plut. — подчиняться закону - см. тж. ὕστερα, ὑστέρα и ὕστερονIIὅ (преимущ. pl.) потомок Eur., Plat. etc. -
3 ὕστερος
ὕστερος, Letzterer, hinterherkommend, darauf folgend; gew. von der Zeit, hinterher, später, auch zu spät; ἡ ὑστέρη Ὀλυμπιάς, die nächst folgende Olympiade; ἐξ ὑστέρο υ, hinterdrein, nochmals; λόγος, die zweite Rede vor Gericht. Bei den Ärzten τὰ ὕστερα, die Nachgeburt; οἱ δ' ἄλλοι ὕστεροι ἡμῶν ᾔεσαν, gingen hinter uns. Übrtr., nachstehend, geringer, schwächer, unterliegend; γυναικὸς ὕστερος, einem Weibe unterliegend